พระกรุวัดบ้านสูตร

ส.ไผ่กำเพลิง  (52)(3)

---

    เมื่อสองปีที่แล้ว มีพระแตกกรุที่วัดบ้านสูตร อ.บางปลาม้า จ.สุพรรณบุรี...เป็นพระพิมพ์ พระประธานใหญ่และพระประธานเล็ก มีพุทธลักษณะเช่นเดียวกับหลวงพ่อเนียม วัดน้อยทุกประการ ผิดกันที่ เนื้อและขนาดเท่านั้น...นับได้ว่า หากดูแบบผิวเผินแล้วนึกว่าหลวงพ่อเนียมเลยทีเดียว

    สาเหตุแตกกรุ ในปีนั้นหลวงพ่อบุญช่วย อดีตเจ้าอาวาสวัดบ้านสูตรได้สร้างพระอุโบสถไม้สัก และจำเป็นต้องมีการปรับพื้นที่ให้มีภูมิทัศน์สวยงานรองรับกับทัศนียภาพกับพระอุโบสถไม้สักทองหลังใหญ่  จึงได้ว่าจ้างเจ้าของรถตักดิน (รถแบลคโฮ) ซึ่งเจ้าของรถมีความคุ้นเคยสนิทสนมกับเจ้าอาวาสวัด       จึงอาสานำรถของตนมาปรับพื้นที่บริเวณดังกล่าว...การเริ่มงานได้ดำเนินขึ้น...การปรับพื้นที่บริเวณดังกล่าวดำเนินด้วยดี..แต่ขัดตรงที่มีพระเจดีย์ทรงไทยย่อมุมไม้สิบสององค์หนึ่งซึ่งในพิ้นที่ดังกล่าว จึงนำเรื่องมาบอกเจ้าอาวาส...ท่านอนุญาตแต่ท่านบอกให้เจ้าของรถนำดอกไม้ธูปเทียนไปขอขมาและขออนุญาตถอนองค์พระเจดีย์ในพื้นที่นั้น...เจ้าของรถแบลคโฮก็ได้กระทำตามเจ้าอาวาสบอกและได้ให้รถตักดินทำการรื้อถอนพระเจดีย์ดังกล่าวออก (ผมไม่เข้าใจว่า ทำไม่ต้องรื้อถอนพระเจดีย์องค์นี้ เพราะอย่างแรก พระเจดีย์องค์สามารถให้คงอยู่ได้คู่กับพระอุโบสถไม้สัก ไม่เกะกะและไม่ทำให้สถานที่บริเวณดังกล่าวสูญเสียความงดงาม ถ้าหากบริหารจัดการพิ้นที่ให้ดี ยิ่งจะทำให้พระอุโบสถไม้สักดังกล่าวสวยงามมากยิ่งขึ้น สมัยนี้เทคโนโลยี่การซ่อมแซมโบราณสถานก้าวไปไกลมาก หลายแห่งพุพังมากกว่านี้ก็สามารถซ่อมแซมบูรณะให้สวยงามได้โดยไม่ต้องรื้อถอดเลย พระเจดีย์องค์นี้เก่าแก่มาก ศิลปะงดงามตามแบบฉบับศิลปะอยุธยาตอนปลาย เพียงแต่ยอดพระเจดีย์หัก  สำหรับฐานเจดีย์ทรุดนิดหน่อย) ในระหว่างการรื้อถอนพระเจดีย์เกิดขึ้น ปรากฏว่ารถแบลคโฮตักเอาไหขนาดเขื่องในองค์พระออกมา ทำพระเครื่องในไหที่บรรจุแตกกระจาย คงไม่ต้องบอกนะครับ...เจ้าของรถแบลคโฮที่ยืนคุมงานและคนขับรถแบลคโฮ ได้เก็บพระเครื่องดังกล่าวจำนวนมาก...ไม่สามารถระบุได้ว่ามากน้อยเท่าไร...ภายหลังเจ้าของรถแบลคโฮและคนขับรถ นำพระเครื่องมาคืนให้เจ้าอาวาสบางส่วนเท่านั้น...ที่เหลือยังคงเก็บรักษาไว้ (ทราบว่าภายหลังเจ้าของรถนำพระที่เก็บซ่อนออกจำหน่ายกับเซียนพระในสุพรรณบุรี ได้เงินมากกว่าล้านบาท ซึ่งเป็นคำพูดยืนยันจากหลายคน) หลังจากข่าวที่เจ้าของรถแบลคโฮได้พระเครื่องที่มีลักษณะคล้ายพระหลวงพ่อเนียมกระจายออกไปในหมู่บ้าน ชาวบ้านก็เริ่มมาขุดมาแขะบริเวณรอบฐานพระเจดีย์เดิมบริเวณนั้น บางได้พระคนละองค์สององค์ (พระชุดนี้ที่ผมได้สังเกตและเห็นมาจะมีพุทธลักษณะเหมือนพระประธานเล็กและพระประธานใหญ่หลวงพ่อเนียมทุกประการ เพียงแต่ ๑) พระที่ได้ในบริเวณภายในวัดครั้งแรกมีสนิมแดงจับสวยงามเป็นธรรมชาติ ผิวพระนวลตา ๒) ขนาดองค์พระที่ขุดได้จะย่อมเล็กลงมาเล็กน้อยเมื่อนำมาเปรียบเทียบกัน) บริเวณด้านหน้าวัดพื้นที่ที่นำดินจากองค์พระเจดีย์มาถม ก็เริ่มมีคนมาขุดเสาะหากันมากขึ้นทุกวันหลังจากที่เจ้าอาวาสไม่อนุญาตให้ขุดในบริเวณพื้นที่ที่ปรับในวัด...ระยะแรก ๆ มีชาวบ้านในหมู่บ้านวัดบ้านสูตรมาขุดกัน ต่อมาข่าวการแตกกรุดังออกไป ชาวบ้านทั้งใกล้ไกลพากันมาขุดหาพระกันมืดฟ้ามัวดิน บรรดาเซียนมารับซื้อกันถึงหน้าบ่อ จากองค์ละ สองพันในตอนเช้า ตกบ่ายพันปลายและทะลุไปสองถึงสามหมื่นในเดียวกัน และทะลุหลักกลางในเวลาวันต่อมา บางคนกล้าเช่าถึงหลักแสน...การขุดหาดำเนินกันหลายวัน ในช่วงการขุดหาได้มีมิจฉาชีพนำพระลักษณะปรกเชียงแสน หูยาน และพิมพ์อื่น ๆ มาโปรยรอบบริเวณที่ขุด เพื่อผลประโยชน์ของตน บางคนเข้าใจผิดคิดเป็นกรุหลวงพ่อเนียมก็หลงเช่าไป การขุดหาดำเนินมาหลายวันชาวบ้านและนักแสวงโชคมากันอย่างหนาตา ขุดจนบริเวณพื้นที่หน้าวัดได้รับความเสียหายจนกรรมการวัดต้องให้ยุติการขุดหาและนำตำรวจมาคุ้มกันบริเวณพื้นที่ไว้ พร้อมกันนั้นก็ทำการเกรดพื้นที่ให้เรียบสวยงาม การขุดหาของชาวบ้านจึงได้ยุติลงทันที

     ในช่วงการขุดค้นนี้ พระเครื่องที่ขุดได้มี สองพิมพ์เท่านั้น คือ พิมพ์พระประธานใหญ่ และพิมพ์พระประธานเล็กเท่านั้น พิมพ์อื่น ๆ ไม่มี ขอย้ำไม่มี ลักษณะทั้งสองพิมพ์เป็นเนื้อตะกั่ว มีคราบกรุจับทั้งองค์ น้อยบ้างมากบ้างแตกต่างกันไป มีทั้งพิมพ์ที่ชัด และไม่ค่อยชัด ทั้งชำรุดและไม่ชำรุด          สภาสมบูรณ์ ในพระประธานเล็กกรุนี้จะมีสองพิมพ์ คือ พิมพ์มีบัวรอบและไม่มีบัว ระยะแรกการเช่าหานิยมพิมพ์มีบัวรอบ เพราะสวยงามกว่าไม่มีบัว

      การขุดครั้งนี้มีเซียนท้องถิ่นและเซียนระดับจังหวัดจนถึงระดับประเทศมาเช่าซื้อกัน เซียนใหญ่ท่านหนึ่งเข้าประมูลพระทั้งหมดในวัดที่ทางวัดเก็บไว้ส่วนหนึ่งในราคาหลักล้าน เรียกว่า "การส้รางพระอุโบสถไม้สักครั้งนั้นวัดปลดเปลื้องหนี้สินจนหมด"