พระกรุ วัดอัมพวา
พระกรุเนื้อผงน้ำมัน วัดอัมพวา ตามประวัติว่าสร้างขึ้นโดย สมเด็จพุทธโฆษาจารย์ (ฤทธิ์ ธมฺมสิริ) อดีตเจ้าอาวาสวัดอรุณราช วราราม เป็นเป็นประธานในการปลุกเสกสร้างบรรุจุกรุเอาไว้เมื่อคราวปฏิสังขรณ์วัดอัมพวาในยุคก่อนปี พ.ศ.2450 สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ฤทธิ์ ธมฺมสิริ) นี้ ท่านมีชื่อเสียงมากทางด้านวิปัสสนากรรมฐาน เชี่ยวชาญด้านสูตรลบผง ตะกรุด เวทม์มนต์ โดยเฉพาะด้านเมตตามหานิยมและ สูตรการทำผง 108 เล่าสืบต่อกันมาว่า ท่านเรียนมาจากสมเด็จพุฒาจารย์ (โต) โดยตรง หลวงปู่ไข่แห่งวัดบพิตรภิมุข (วัดเชิงเลน ) ยังเคยไปขอคำแนะนำในการสร้างลบผงวิเศษ และขอเรียนวิชาสร้างตะกรุด "กลับศัตรูเป็นมิตร" จากท่าน โดยในสมัยนั้นท่านมีชื่อเสียงโด่งดัง และมีบรรดาพระคุณเจ้าจากวัดต่างๆ มาเรียนจากท่าน ซึ่งต่อมาส่วนใหญ่จะมีชื่อเสียงเลื่องลือในความขลังของวัตถุมงคลที่ทำการปลุกเสกมากมาย จวบจนปัจจุบัน อาทิ เช่น พระเทพกระวี (นวม ) แห่งวัดอนงค์ฯ สมัยที่ท่านครองวัดอรุณ ก็มี พระปัญญาคัมภีร์เถระ (ชุ่ม) และพระครูภาวนาวิจารย์ (พระครูลืม) พระครูโสภณ กัลยาณวัตร (หลวงพ่อเส่ง) วัดกัลยาณมิตร ก็ยังเป็นศิษย์ รุ่นท้ายๆ ของท่าน ท่านเจ้าคุณนาค (พระพิมลธรรม วัดอรุณ) และหลวงพ่อคง วัดบางกระพ้อม ก็เคยมาเรียนวิชาจากท่านด้วยเช่นกัน นับได้ว่า สมเด็จพระพุฒโฆษาจารย์ (ฤทธิ์ ธมฺมสิริ) ท่านเป็นอาจารย์ใหญ่ของอาจารย์ทั้งหลายอย่างแท้จริง
การแตกกรุ
ผู้อาวุโสฯ เคยเล่าถ่ายทอดกันมาว่า ในพิธีสร้างพระเครื่องชุดนี้ ได้นิมนต์ พระเกจิในยุคนั้น มากมายมาร่วมพิธี โดยหลังพิธี ได้บรรจุกรุไว้ในพระเจดีย์ใหญ่หลังอุโบสถ ต่อมาในปี พ.ศ.2484 บ้านเมืองกำลังอยู่ในห้วงสงคราม ทางวัดอัมพวาโดยพระครูแป้น รชโฏ เจ้าอาวาสรูปที่ 6 ของวัด ซึ่งครองวัดอยู่ในช่วงปี พ.ศ.2456-2501 ได้ทำการเปิดกรุเพื่อนำพระเครื่องแจกจ่ายแก่บรรดาทหาร ตำรวจ และประชาชน
เนื้อหา
พระเนื้อผงน้ำมันวัดอัมพวานี้ มวลสารวัสดุที่ใช้สร้างพระในสมัยนั้นก็นิยมใช้ปูนเปลือกหอย คลุกเคล้ากับผงวิเศษที่ได้จากการเขียนสูตร และ อักขระเลขยันตร์ ข้าวสุก ตลอดจนผงพุทธคุณที่เป็นมงคลอื่นๆ นำมาผสมคลุกเคล้ากันด้วยน้ำมันตังอิ๋วเป็นตัวประสาน แล้วจึงนำมากดพิมพ์เช่นเดียวกันกับการสร้างพระสมเด็จวัดระฆัง และพระวัดพลับที่วัดอยู่ไม่ห่างไกลกันนัก เนื้อพระกรุวัดอัมพวานี้ ค่อนข้างแก่น้ำมันตังอิ๋ว จึงมักจะออกสีค่อนข้างเหลืองคล้ายถั่วบดอัด และคล้ายกันกับใส้ในพระผงวัดสามปลื้ม ที่เนื้อค่อนข้างเปราะ หักชำรุดง่าย ยังดีที่พิมพ์พระกรุวัดอัมพวามีขนาดเล็กขนาดเม็ดบัวขนาดเขื่อง หรือที่ใหญ่ก็ใหญ่กว่านั้นไม่มาก จึงมักจะพบว่าพระที่จับถือไม่ระวัง ถ้าหล่นลงพื้น จะบิ่นกระเทาะ แตกบิ่นไป จึงไม่ค่อยพบพระหัก และเนื้อพระตามผิวทั้งด้านหน้า และหลัง จะมีรอยรานบนเนื้อคล้ายรอยแตกลายงา บนพระเนื้อผงที่ลงรัก แล้วรักหลุดลอกออกมาก่อน
องค์นี้พระดูง่าย เป็นพระพิมพ์ ซุ้มกอ พระสวย เข้มขลัง พระดีพ.ศ.ลึก น่าใช้มากครับ
พระสวยติดที่ 2 งานประกวดพระที่จ.ระยอง เมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2568 พระสวยจัดส่งให้พร้อมใบประกาศ
ขอบคุณครับ
