หลวงพ่อหยอดท่านเป็นลูกศิษย์หลวงปู่ใจ วัดเสเด็จ เป็นหลานศิษย์หลวงปุ่ยิ้ม วัดหนองบัว กาญจนบุรี ลูกศิษย์ลูกหาสายนี้โด่งดังกันหลายองค์ ก่อนที่หลวงปู่ยิ้มจะรับเป็นลูกศิษย์ จะต้องผ่านขั้นตอนการเพ่งกสิณจนไส้เทียนด้านในขาดเสียก่อน ดังนั้นลูกศิษย์หลานศิษย์ทางสายนี้จะเก่งทางด้านกสิณ ทางด้านธาตุต่างๆได้ดี หลวงพ่อหยอดท่านจะโด่งดังเรื่องไหมเจ็ดสีมากๆ พระเครื่องของท่านใช้ดีทางด้านเมตตามหานิยม โชคลาภ และค้าขาย แถมมีพุทธคุณทางด้สนแคล้วคลาดและคงกะพันเสริมอีก เก่งไม่เก่ง หลวงพ่อยิด วัดหนองจอก ประจวบฯ (ปลัดขิกเหินเวหา) และหลวงพ่อแช่ม วัดดอนยายหอม ได้ยกย่องหลวงพ่อหยอดไว้มากและมาขอศึกษาแลกเปลี่ยนวิชาความรู้กับหลวงพ่อหยอดด้วย หลังจากท่านได้ละสังขารแล้ว ร่างของท่านไม่เน่าเปื่อย ได้ตั้งไว้ให้ลูกศิษย์ลูกหาได้ไปกราบไหว้บูชาได้ที่วัด
ประวัติการสร้างวัตถุมงคลเนื้อผงรุ่นแรก ปี พ.ศ.2497
ในปี พ.ศ.2493 หลวงปู่หยอดได้จัดการก่อสร้างอาคารเรียนปริยัติธรรม เพื่อให้พระสงฆ์ในวัดแก้วเจริญ และวัดใกล้เคียงได้อาศัยทำการศึกษาพระธรรม
วินัยการก่อสร้างในเวลานั้นก็ลำบากมาก ด้วยเรื่องการเงินทุนที่จะนำมาซื้ออุปกรณ์ก่อสร้าง เพราะเป็นช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สองไม่นาน และชาวบ้านใน เขตข้างวัดก็มีความยากจน เป็นส่วนใหญ่ การหาเงินมาทำการก่อสร้าง จึงไม่สะดวก ต่อมาถึงปี พ.ศ.2495 การก่อสร้างตึกเรียน ปริยัติธรรม ได้สำเร็จลงเรียบ ร้อยแล้ว หลวงปู่หยอดจึงคิดดำริขึ้นว่า เราจะทำการสร้างสิ่งถาวรวัตถุอะไรภายในวัดนั้น จะต้องอาศัยญาติโยมผู้มีศรัทธา เป็นกำลังอุปถัมภ์ในการก่อสร้าง ดังนั้น เมื่อญาติโยมได้นำปัจจัยมาถวายในการก่อสร้างแล้ว เราจะมีสิ่งอันใดได้ตอบแทนโยมบ้าง แล้วหลวงปู่หยอดก็คิดจะก่อสร้างอาคารเรียนถาวรของ เยาวชนในท้องถิ่นข้างวัดแก้วเจริญอีกด้วย และบัดนี้ตัวเราได้อุปสมบทมานาน จนได้ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสของวัดแก้วเจริญ ย่อมจะต้องมีบรรดาลูกศิษย์ ลูกหาเป็นอันมาก ต่อปีๆ หนึ่ง เพราะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพระกรรมวาจาจารย์แล้ว บรรดาญาติโยมที่จะทำการบวชบุตรชายที่มีศรัทธาต่อเรา จะต้องมาส่ง นิสสัยแก่เรา ซึ่งเป็นธรรมเนียมของพระภิกษุ เราจะมีสิ่งใดไว้แจกแก่พระภิกษุซึ่งเป็นศิษย์ของเราเล่า จึงมีความคิดจะทำการสร้างพระเครื่องเป็นที่ระลึก และเป็นพุทธานุสสติ เมื่อการสร้างพระจะต้องใช้อุปกรณ์ในการสร้าง เช่น ผงที่จะทำองค์พระและตัวแม่พิพม์ เมื่อคิดอย่างนี้แล้วก็ ระลึกถึงพระเดชพระคุณ ท่านเจ้าคุณพระราชมงคลวุฒาจารย์ (ใจ) ซึ่งเป็นพระอุปัชฌายาจารย์ของเรา จึงไปหานมัการท่าน เพื่อปรึกษาหารือในเรื่องการสร้างพระ เพื่อเป็นที่ระลึกนี้ เพราะ พระเดชพระคุณอาจารย์เป็นผู้ชำนาญการในเรื่องนี้ ท่านก็เมตตาให้การปรึกษาในการสร้าง โดยให้จัดหาผง และอุปกรณ์แม่พิมพ์ให้พร้อม แล้วนำมาให้ท่าน ท่านจะทำการปลุกเสกผงที่จะลงแม่พิมพ์ทำองค์พระนั้น และยังมอบผงของขลังของท่านมาให้เป็นชนวนอีกด้วย
เมื่อหลวงปู่หยอดได้รับมอบผงมงคลบางส่วน จากพระเดชพระคุณหลวงปู่ใจ วัดเสด็จมาแล้ว และในช่วงนี้มีพระภิกษุรูปหนึ่งชื่อพระอาจารย์เยี่ยม ได้มาพำนักอยู่ในอาวาสวัดแก้วเจริญนี้ และได้เคยอยู่ในสำนักของวัดระฆังโฆสิตารามมาก่อน ได้ไปขอผงมงคล อันเป็นผงที่พระเดชพระคุณท่านเจ้าพระคุณ พุฒาจารย์ (โต พรหมรังษี) ได้ทำเอาไว้ มาถวายหลวงปู่หยอด 1 ขวดหูใหญ่ และพระอาจารย์เยี่ยมนี้ยังมีความชำนาญในการ แกะแม่พิมพ์ที่จะทำการพิมพ์พระ ขึ้นมา คือแกะด้วยหินลับมีดโกนบาง ทำด้วยยางปั๊มฟันของช่างทำฟันบ้าง บางพิมพ์ก็ถอดแบบด้วยตะกั่วบ้าง เพราะท่านมีความสันทัดมาก เมื่อได้แม่พิมพ์ เรียบร้อยแล้ว หลวงปู่หยอดจึงมาคิดดำริว่า เราะจะต้องหาผงที่จะผสมทำเป็นองค์พระนี้ให้มาก และเป็นผงที่วิเศษจริง ๆ จึงสั่งให้คุณเกษม ดำรงค์บุญ ซึ่งเป็น คนคุ้นเคยกัน และนับถือกันดีกับหลวงปู่หยอด และคุณเกษม ดำรงค์บุญนี้ ก็เป็นคนกว้างขวางในวงการสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของประเทศ คุณเกษมฯ ก็รับ ปากจะไปขอร้องให้บรรดาพวกที่ใกล้ชิดกัน ช่วยไปขอผงจากสำนักเกจิอาจารย์ดังๆ ในสมัยนั้นมาถวายหลวงปู่หยอด ได้สมตามความปรารถนา และส่วน พระเครื่องพิมพ์เนื้อดินนั้น ก็ได้กำลังจากพระมหาบุญ ซึ่งพำนักอยู่ในวัดแก้วเจริญนี้ ได้คุ้นเคยกับพระผู้ใหญ่และเพื่อนสหธรรมมิตรในสำนักอื่น พอรู้ว่า หลวงพ่อพระครูสุนทรธรรมกิจ จะทำพระเครื่องเพื่อเอาไว้แจกสานุศิษย์และท่านผู้มีศรัทธาทั้งหลาย จึงสั่งบรรดาพระผู้ใหญ่ และสหธรรมมิตร ที่จะไปประเทศ อินเดียว่าถ้าไปประเทศอินเดียแล้ว ช่วยนำดิน ณ สถานที่สำคัญๆ เช่น สถานที่ประสูติ ที่ตรัสรู้ ที่แสดงธรรมเทศนา และที่พระพุทธเจ้าปรินิพพาน กลับมา สู่ ประเทศไทย เพื่อนำมาถวายหลวงพ่อพระครูสุนทรธรรมกิจ เอามาพอประมาณไม่ต้องมากก็ได้มาตามที่สั่งไปสมปรารถนา แล้วหลวงปู่หยอดก็ยังสั่งบรรดา ศิษยานุศิษย์ ที่ไปอยู่ต่างแดนให้ช่วยนำดินในสถานที่เหล่านี้ เช่น จังหวัดพิษณุโลก ข้างวัดนางพญา จังหวัดกำแพงเพชร ดินทุ่งเศรษฐี จังหวัดอยุธยา ข้างวัด พระศรีสรรเพชรวังโบราณ และจังหวัดสุพรรณบุรี เป็นต้น และพระอาจารย์เยี่ยมยังได้นำเอาหนังสือใบลานที่จานด้วยอักษรขอม มาเผาไฟทำเป็นผงผสมกับ ผงขาวบ้าง เช่นพระเครื่องที่มีสีดำทุกพิมพ์นั้นแหละแ
ประวัติการสร้างวัตถุมงคลเนื้อผงรุ่นแรก ปี พ.ศ.2497
ในปี พ.ศ.2493 หลวงปู่หยอดได้จัดการก่อสร้างอาคารเรียนปริยัติธรรม เพื่อให้พระสงฆ์ในวัดแก้วเจริญ และวัดใกล้เคียงได้อาศัยทำการศึกษาพระธรรม
วินัยการก่อสร้างในเวลานั้นก็ลำบากมาก ด้วยเรื่องการเงินทุนที่จะนำมาซื้ออุปกรณ์ก่อสร้าง เพราะเป็นช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สองไม่นาน และชาวบ้านใน เขตข้างวัดก็มีความยากจน เป็นส่วนใหญ่ การหาเงินมาทำการก่อสร้าง จึงไม่สะดวก ต่อมาถึงปี พ.ศ.2495 การก่อสร้างตึกเรียน ปริยัติธรรม ได้สำเร็จลงเรียบ ร้อยแล้ว หลวงปู่หยอดจึงคิดดำริขึ้นว่า เราจะทำการสร้างสิ่งถาวรวัตถุอะไรภายในวัดนั้น จะต้องอาศัยญาติโยมผู้มีศรัทธา เป็นกำลังอุปถัมภ์ในการก่อสร้าง ดังนั้น เมื่อญาติโยมได้นำปัจจัยมาถวายในการก่อสร้างแล้ว เราจะมีสิ่งอันใดได้ตอบแทนโยมบ้าง แล้วหลวงปู่หยอดก็คิดจะก่อสร้างอาคารเรียนถาวรของ เยาวชนในท้องถิ่นข้างวัดแก้วเจริญอีกด้วย และบัดนี้ตัวเราได้อุปสมบทมานาน จนได้ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสของวัดแก้วเจริญ ย่อมจะต้องมีบรรดาลูกศิษย์ ลูกหาเป็นอันมาก ต่อปีๆ หนึ่ง เพราะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพระกรรมวาจาจารย์แล้ว บรรดาญาติโยมที่จะทำการบวชบุตรชายที่มีศรัทธาต่อเรา จะต้องมาส่ง นิสสัยแก่เรา ซึ่งเป็นธรรมเนียมของพระภิกษุ เราจะมีสิ่งใดไว้แจกแก่พระภิกษุซึ่งเป็นศิษย์ของเราเล่า จึงมีความคิดจะทำการสร้างพระเครื่องเป็นที่ระลึก และเป็นพุทธานุสสติ เมื่อการสร้างพระจะต้องใช้อุปกรณ์ในการสร้าง เช่น ผงที่จะทำองค์พระและตัวแม่พิพม์ เมื่อคิดอย่างนี้แล้วก็ ระลึกถึงพระเดชพระคุณ ท่านเจ้าคุณพระราชมงคลวุฒาจารย์ (ใจ) ซึ่งเป็นพระอุปัชฌายาจารย์ของเรา จึงไปหานมัการท่าน เพื่อปรึกษาหารือในเรื่องการสร้างพระ เพื่อเป็นที่ระลึกนี้ เพราะ พระเดชพระคุณอาจารย์เป็นผู้ชำนาญการในเรื่องนี้ ท่านก็เมตตาให้การปรึกษาในการสร้าง โดยให้จัดหาผง และอุปกรณ์แม่พิมพ์ให้พร้อม แล้วนำมาให้ท่าน ท่านจะทำการปลุกเสกผงที่จะลงแม่พิมพ์ทำองค์พระนั้น และยังมอบผงของขลังของท่านมาให้เป็นชนวนอีกด้วย
เมื่อหลวงปู่หยอดได้รับมอบผงมงคลบางส่วน จากพระเดชพระคุณหลวงปู่ใจ วัดเสด็จมาแล้ว และในช่วงนี้มีพระภิกษุรูปหนึ่งชื่อพระอาจารย์เยี่ยม ได้มาพำนักอยู่ในอาวาสวัดแก้วเจริญนี้ และได้เคยอยู่ในสำนักของวัดระฆังโฆสิตารามมาก่อน ได้ไปขอผงมงคล อันเป็นผงที่พระเดชพระคุณท่านเจ้าพระคุณ พุฒาจารย์ (โต พรหมรังษี) ได้ทำเอาไว้ มาถวายหลวงปู่หยอด 1 ขวดหูใหญ่ และพระอาจารย์เยี่ยมนี้ยังมีความชำนาญในการ แกะแม่พิมพ์ที่จะทำการพิมพ์พระ ขึ้นมา คือแกะด้วยหินลับมีดโกนบาง ทำด้วยยางปั๊มฟันของช่างทำฟันบ้าง บางพิมพ์ก็ถอดแบบด้วยตะกั่วบ้าง เพราะท่านมีความสันทัดมาก เมื่อได้แม่พิมพ์ เรียบร้อยแล้ว หลวงปู่หยอดจึงมาคิดดำริว่า เราะจะต้องหาผงที่จะผสมทำเป็นองค์พระนี้ให้มาก และเป็นผงที่วิเศษจริง ๆ จึงสั่งให้คุณเกษม ดำรงค์บุญ ซึ่งเป็น คนคุ้นเคยกัน และนับถือกันดีกับหลวงปู่หยอด และคุณเกษม ดำรงค์บุญนี้ ก็เป็นคนกว้างขวางในวงการสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของประเทศ คุณเกษมฯ ก็รับ ปากจะไปขอร้องให้บรรดาพวกที่ใกล้ชิดกัน ช่วยไปขอผงจากสำนักเกจิอาจารย์ดังๆ ในสมัยนั้นมาถวายหลวงปู่หยอด ได้สมตามความปรารถนา และส่วน พระเครื่องพิมพ์เนื้อดินนั้น ก็ได้กำลังจากพระมหาบุญ ซึ่งพำนักอยู่ในวัดแก้วเจริญนี้ ได้คุ้นเคยกับพระผู้ใหญ่และเพื่อนสหธรรมมิตรในสำนักอื่น พอรู้ว่า หลวงพ่อพระครูสุนทรธรรมกิจ จะทำพระเครื่องเพื่อเอาไว้แจกสานุศิษย์และท่านผู้มีศรัทธาทั้งหลาย จึงสั่งบรรดาพระผู้ใหญ่ และสหธรรมมิตร ที่จะไปประเทศ อินเดียว่าถ้าไปประเทศอินเดียแล้ว ช่วยนำดิน ณ สถานที่สำคัญๆ เช่น สถานที่ประสูติ ที่ตรัสรู้ ที่แสดงธรรมเทศนา และที่พระพุทธเจ้าปรินิพพาน กลับมา สู่ ประเทศไทย เพื่อนำมาถวายหลวงพ่อพระครูสุนทรธรรมกิจ เอามาพอประมาณไม่ต้องมากก็ได้มาตามที่สั่งไปสมปรารถนา แล้วหลวงปู่หยอดก็ยังสั่งบรรดา ศิษยานุศิษย์ ที่ไปอยู่ต่างแดนให้ช่วยนำดินในสถานที่เหล่านี้ เช่น จังหวัดพิษณุโลก ข้างวัดนางพญา จังหวัดกำแพงเพชร ดินทุ่งเศรษฐี จังหวัดอยุธยา ข้างวัด พระศรีสรรเพชรวังโบราณ และจังหวัดสุพรรณบุรี เป็นต้น และพระอาจารย์เยี่ยมยังได้นำเอาหนังสือใบลานที่จานด้วยอักษรขอม มาเผาไฟทำเป็นผงผสมกับ ผงขาวบ้าง เช่นพระเครื่องที่มีสีดำทุกพิมพ์นั้นแหละแ
เหลือเวลา
รายการปิดแล้ว!
