"พระกรุวัดสะแกนอก"เป็นพระเนื้อดินเผาผสมใบลานเผาไฟ
เนื้อองค์พระมีสีต่างๆ ตามธรรมชาติการเผาของพระเนื้อดินทั่วไป
ส่วนใหญ่เป็นเนื้อดำจัดบ้างไม่จัดบ้าง ที่พบเห็นมี 2 พิมพ์ คือ
พระนั่งสมาธิบนกลีบบัว และพระปิดตามหาลาภ หรือ พระภควัมบดี
ซึ่งมีจำนวนน้อยมาก โดยสภาพองค์พระที่อยู่หน้ากรุไม่ถูกน้ำจะงดงาม
ส่วนองค์ที่แช่อยู่ในน้ำส่วนต่างๆ จึงลบเลือน ทำให้ด้อยความงดงามลงไป
จากการสันนิษฐานที่ไปที่มาของ"วัดบางสะแกนอก"แล้ว ตามเนื้อหาและพุทธศิลปะนั้นมีเอกลักษณ์ต่างๆ ใกล้เคียงกันมากกับพระที่สร้างโดยหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า
จากนั้น
ชาวบ้านก็พากันมาขอไปไว้บูชา ท่านเจ้าอาวาสได้แจกให้คนละกำสองกำ
โดยไม่คิดมูลค่าแต่อย่างใด ส่วนที่เหลือก็นำขึ้นไว้บนกุฏิของท่าน
ใครมาขอก็ให้ ใครมาทำบุญ ทอดกฐิน ผ้าป่าก็แจก แจกจนเกือบจะหมด
จวบจนท่านมรณภาพไปเมื่อปี พ.ศ.2523 เหลือติดก้นบาตรไว้เพียง 400-500 องค์
ให้เป็นสมบัติของวัดโดยเจ้าอาวาสองค์ใหม่รับไปจัดการ ท่านพระครูวินัยธร
จึงได้นำออกให้ประชาชนได้เช่าบูชา องค์ละ 50 บาทในขณะนั้น
ได้เงินไปบูรณะพระเจดีย์และกำแพงวัด
ปัจจุบันพระเครื่องชุดนี้ได้หมดไปจากวัดนานแล้ว
"วัดบางสะแกนอก" เป็นวัดโบราณที่สร้างขึ้นในสมัยอยุธยา
ประมาณปี พ.ศ.2090 ไม่ทราบนามและประวัติผู้สร้าง
กาลเวลาได้ผ่านไปกลายเป็นวัดร้างในระยะหนึ่ง ขาดการบูรณะบำรุงรักษา
ที่หน้าทางเข้าพระอุโบสถ หันหน้าออก อยู่ทางขวามือมีศิลาหินอ่อนสีดำ
จารึกอักษรไทยสำนวนโบราณไว้ เมื่อพ.ศ.2377 ที่อ้างไว้ในศิลาจารึก
อยู่ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่3
(พ.ศ.2367-2394) ซึ่งได้โปรดให้ พระมหาทองดี หรือพระวรญาณมุนี
มาทำการบูรณปฏิสังขรณ์วัด ร่วมกับอุบาสิกาจิน ปาน เมือง อุบาสก ศุข มี
ต่อจากนั้นท่านก็คงได้สร้างพระเครื่องบรรจุไว้ในเจดีย์เพื่อสืบทอดพระศาสนา
ซึ่งผู้เชี่ยวชาญการดูพระเนื้อดินก็ประมาณไว้ว่า
พระกลีบบัวกรุวัดบางสะแกนี้อายุการสร้างประมาณยุคต้นรัตนโกสินทร์
ซี่งตรงกับที่จารึกของทางวัดได้บอกไว้
Read more