แบ่งปันเริ่ม 100 พร้อมบัตร พระสิวลี หลวงพ่อแฉ่ง วัดบางพัง เนื้อโลหะผสม ปี 2495 จ.นนทบุรี (สภาพสวยเดิมๆ)
พระสิวลีหล่อโบราณ ประมาณปี249กว่าๆ ของหลวงพ่อแฉ่ง วัดบางพัง ท่านเป็นลูกศิษย์ หลวงพ่อพ่อปาน วัดบางเหี้ย หลวงปู่ไข่ วัดเชิงเลน หลวงปู่ฉาย วัดพนัญเชิง หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่าหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก...ท่านสำเร็จ นะปัดตลอด (สุดยอดทางแคล้วคลาด) พิธีปลุกเสกของวัดสุทัศน์ จะเชิญท่านมาร่วมปลุกเสกทุกครั้ง...ท่านยังสำเร็จศิลปะวิทยาที่ว่าด้วยการสร้าง "พระสิวลี" ด้วยความที่การสร้างพระสิวลีของท่านเป็น "วิชา" ความขลังที่ปรากฏจึงอยู่ในลักษณะของวิชา ผิดกับพระสิวลีที่ถูกอธิษฐานด้วยพระอริยบุคคลโดยทั่วไป อานุภาพที่ปรากฏจึงแปลกต่างกว่ากันอยู่มาก คนที่อาราธนาติดตัวเท่านั้นจึงจะทราบดี...!
...หลวงพ่อแฉ่ง ท่านสร้างพระสีวลีได้มากประสบการณ์ที่สุด และเป็นที่ต้องการมากที่สุดของบรรดาพ่อค้าแม่ขายไปจนถึงนักธุรกิจ เด่นทางทำมาค้าขึ้น เจริญรุ่งเรือง โชคลาภ เมตตามหานิยม และแคล้วคลาด...( นะพุทโธ เมตตา นะชาลีติ 9จบ )
...วัดบางพังเป็นวัดเก่าแก่ โดยชาวบ้านสร้างขึ้นมาตั้งแต่ปลายกรุงศรีอยุธยา เหตุที่ชื่อวัดบางพังก็เนื่องจากวัดตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ถูกน้ำกัดเซาะตลิ่งพังเข้ามาเรื่อยๆ ชาวบ้านจึงเรียกกันว่า "วัดบางพัง" ชื่อเป็นทางการชื่อว่า "วัดศรีรัตนาราม"
หลวงพ่อแฉ่งท่านเกิดที่ปากเกร็ด เมื่อวันที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2428 โยมบิดาชื่อ สิน โยมมารดาชื่อ ขลิบ ตอนเด็กๆ ท่านเป็นคนที่มีลักษณะดีผิวพรรณงาม บิดาจึงตั้งชื่อว่า แฉ่ง ในปีพ.ศ.2443 บิดา-มารดาได้นำไปบรรพชาเป็นสามเณรที่วัดสลักเหนือ 1 พรรษา ก็สึกออกมาช่วยบิดามารดาทำงานเป็นหัวแรงสำคัญของครอบครัว ท่านเป็นคนขยัน รักสงบไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ต่อมามี เหตุให้ท่านต้องไปอยู่ทางภาคเหนือ แล้วก็อุปสมบทที่วัดทางภาคเหนือ หนีความวุ่นวายจากโลกภายนอก พอบวชแล้วท่านก็ศึกษาวิปัสสนากรรมฐาน ตลอดจนเรียนพุทธาคมจากพระอาจารย์อีกหลายองค์ จากนั้นท่านก็ออกธุดงค์ไปตามสถานที่ต่างๆ ในป่าเขาลำเนาไพร แถบภาคเหนือ ภาคอีสาน เลยเข้าไปถึงประเทศลาว เขมร พม่า ท่านธุดงค์นานถึง 15 ปี จึงย้อนกลับมาภูมิลำเนาเดิม ที่บ้านวัดสลักเหนือ มาจำพรรษาอยู่ที่วัดบางพัง ชาวบ้านในแถบนั้นจำท่านแทบไม่ได้...
วัดบางพัง ขณะนั้นมีพระอธิการเจริญเป็นเจ้าอาวาส ซึ่งอยู่ในวัยชรามาก บริหารงานภายในวัดไม่ไหว เสนาสนะต่างชำรุดมาก จึงเป็นภาระของ หลวงพ่อแฉ่งรับภาระทำการบูรณปฏิสังขรณ์อย่างแข็งขัน ร่วมกับชาวบ้านในแถบนั้น จนวัดเจริญขึ้น ด้วยชาวบ้านศรัทธาในตัวหลวงพ่อแฉ่ง ครั้นหลวงพ่อเจริญมรณภาพลง ทางคณะสงฆ์จึงได้ออกหนังสือแต่งตั้งให้หลวงพ่อแฉ่งเป็นเจ้าอาวาสสืบแทน เป็นที่ยินดีของชาวบ้าน เนื่องท่านเป็นที่พึ่งของชาวบ้านเสมอมา วิชาอาคมต่างๆ ที่ท่านได้ร่ำเรียนมาจากการออกธุดงค์ ได้นำมาช่วยชาวบ้านที่ถูกของ ถูกคุณไสยต่างๆ ทั้งวิชาแพทย์แผนโบราณท่านก็มีความชำนาญเป็นอย่างยิ่ง ช่วยรักษาโรคให้ชาวบ้านหายไปทุกราย น้ำมนต์ของท่านก็ขลังนัก ดื่ม อาบ พรม เป็นสิริมงคลรักษาโรคภัยได้
...หลวงพ่อแฉ่ง ท่านสร้างพระสีวลีได้มากประสบการณ์ที่สุด และเป็นที่ต้องการมากที่สุดของบรรดาพ่อค้าแม่ขายไปจนถึงนักธุรกิจ เด่นทางทำมาค้าขึ้น เจริญรุ่งเรือง โชคลาภ เมตตามหานิยม และแคล้วคลาด...( นะพุทโธ เมตตา นะชาลีติ 9จบ )
...วัดบางพังเป็นวัดเก่าแก่ โดยชาวบ้านสร้างขึ้นมาตั้งแต่ปลายกรุงศรีอยุธยา เหตุที่ชื่อวัดบางพังก็เนื่องจากวัดตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ถูกน้ำกัดเซาะตลิ่งพังเข้ามาเรื่อยๆ ชาวบ้านจึงเรียกกันว่า "วัดบางพัง" ชื่อเป็นทางการชื่อว่า "วัดศรีรัตนาราม"
หลวงพ่อแฉ่งท่านเกิดที่ปากเกร็ด เมื่อวันที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2428 โยมบิดาชื่อ สิน โยมมารดาชื่อ ขลิบ ตอนเด็กๆ ท่านเป็นคนที่มีลักษณะดีผิวพรรณงาม บิดาจึงตั้งชื่อว่า แฉ่ง ในปีพ.ศ.2443 บิดา-มารดาได้นำไปบรรพชาเป็นสามเณรที่วัดสลักเหนือ 1 พรรษา ก็สึกออกมาช่วยบิดามารดาทำงานเป็นหัวแรงสำคัญของครอบครัว ท่านเป็นคนขยัน รักสงบไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ต่อมามี เหตุให้ท่านต้องไปอยู่ทางภาคเหนือ แล้วก็อุปสมบทที่วัดทางภาคเหนือ หนีความวุ่นวายจากโลกภายนอก พอบวชแล้วท่านก็ศึกษาวิปัสสนากรรมฐาน ตลอดจนเรียนพุทธาคมจากพระอาจารย์อีกหลายองค์ จากนั้นท่านก็ออกธุดงค์ไปตามสถานที่ต่างๆ ในป่าเขาลำเนาไพร แถบภาคเหนือ ภาคอีสาน เลยเข้าไปถึงประเทศลาว เขมร พม่า ท่านธุดงค์นานถึง 15 ปี จึงย้อนกลับมาภูมิลำเนาเดิม ที่บ้านวัดสลักเหนือ มาจำพรรษาอยู่ที่วัดบางพัง ชาวบ้านในแถบนั้นจำท่านแทบไม่ได้...
วัดบางพัง ขณะนั้นมีพระอธิการเจริญเป็นเจ้าอาวาส ซึ่งอยู่ในวัยชรามาก บริหารงานภายในวัดไม่ไหว เสนาสนะต่างชำรุดมาก จึงเป็นภาระของ หลวงพ่อแฉ่งรับภาระทำการบูรณปฏิสังขรณ์อย่างแข็งขัน ร่วมกับชาวบ้านในแถบนั้น จนวัดเจริญขึ้น ด้วยชาวบ้านศรัทธาในตัวหลวงพ่อแฉ่ง ครั้นหลวงพ่อเจริญมรณภาพลง ทางคณะสงฆ์จึงได้ออกหนังสือแต่งตั้งให้หลวงพ่อแฉ่งเป็นเจ้าอาวาสสืบแทน เป็นที่ยินดีของชาวบ้าน เนื่องท่านเป็นที่พึ่งของชาวบ้านเสมอมา วิชาอาคมต่างๆ ที่ท่านได้ร่ำเรียนมาจากการออกธุดงค์ ได้นำมาช่วยชาวบ้านที่ถูกของ ถูกคุณไสยต่างๆ ทั้งวิชาแพทย์แผนโบราณท่านก็มีความชำนาญเป็นอย่างยิ่ง ช่วยรักษาโรคให้ชาวบ้านหายไปทุกราย น้ำมนต์ของท่านก็ขลังนัก ดื่ม อาบ พรม เป็นสิริมงคลรักษาโรคภัยได้
เหลือเวลา
รายการปิดแล้ว!
