พระอู่ทองฐานผ้าทิพย์ เนื้อชินเงิน กรุวัดมะขาม จ.ปทุมธานี (สภาพสวยสมบูรณ์) อายุราว 400 ปี
(พร้อมบัตรรับรอง)
วัดมะขามสร้างประมาณ พ.ศ. 2170 ในสมัยกรุงศรีอยุธยา โดยชาวมอญที่อพยพเข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภารของพระมหากษัตริย์ไทย สันนิษฐานว่าสถานที่สร้างน่าจะมีต้นมะขามอยู่มาก บ้างก็่ว่าเป็นชื่อบ้านเดิมมาจากเมืองมอญ จึงได้ชื่อว่า "วัดมะขาม" ครั้นเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากแม่น้ำที่ขุดลัดผ่านมีขนาดกว้างขึ้น แม่น้ำเจ้าพระยาสายเดิมตื้นเขิน จึงได้สร้างวัดขึ้นใหม่หันหน้าสู่แม่น้ำสายใหม่ ทำให้มีวัดมะขามสองวัด เรียกวัดที่สร้างใหม่ว่า วัดมะขามนอก หรืออีกชื่อหนึ่งว่า วัดมะขามเหนือ ส่วนวัดมะขามเดิมเรียกว่า วัดมะขามใน[1] ต่อมาในสมัยพระครูปทุมสารธรรม (วงศ์) วัดมะขามในซึ่งเป็นวัดเดิมได้ร้างลง และชำรุดผุพังเกินกำลังที่จะบูรณะขึ้นมาใหม่ได้ จึงได้ยุบรวมกันเป็นวัดเดียวและตัดคำว่า "เหนือ" ออกไป เป็น "วัดมะขาม" ตั้งแต่ พ.ศ. 2482 อนึ่งยังมีวัดมะขามอีกแห่ง คือ "วัดมะขามใต้" ซึ่งต่อมาเปลี่ยนนามวัดมาเป็นวัดชินวรารามวรวิหาร